Mediha Bulkan yazdı…
Hani çocukluğumuzdaki, eski ramazanlar vardı.
Gerçekten, bolluk, bereket içinde geçen…
Sabırsızlıkla, beklediğimiz…
Hazırlıkları bile heyecan veren…
Çeşitli tatlılar…
Yemeklerimizi lezzetlendiren etin en ok tüketildiği ay…
Rengârenk içecekler…
Olmazsa olmazımız, hoşaf…
Neden direk bu konuya girdiğimi söyleyeyim; son yıllarda hem özlem, hem de artık bir çoğuna (zamlardan) dolayı ulaşamamak..!!
Alım gücünün azaldığı, krizin birçok kesimi vurduğu, günleri yaşıyoruz.
Kendimiz iyiysek, çevremiz iyi değil.
Bir şekilde etkileniyoruz.
Böylece yardım etmeyi de unuttuk.
Aslında unutmadık mecbur kaldık.
Kendi dertlerimizden dolayı, mecburen görmezden geldik.
Gün geçtikçe; zorlaşacak hayat şartları, belimizi bükmeye devam ediyor.
Öyle zamanlar oluyor ki, düğüne, cenazeye gidemez olduk…
Zordayız, zorlanıyoruz.
En zoru da, umudumuz bitiyor…
Çünkü bir yaptırım yok, kalıcı çözüm yok.
Hani biz, tarım ülkesiydik…
Hangi ara bu kadar dışarı bağımlı olduk?
Üretmiyoruz…
Tüketiyoruz…
Biran önce, kalıcı çözümlerle, tarım desteklenmeli, hayvancılık tekrar canlandırılmalı.
Bizi bizden almasınlar…
Tüm değerlerimizi kaybettik.
Bu konuda; toplumun ortak sesi, basına çok iş düşüyor.
Basın halkın sesi olmalı.
Bir olalım.
Birlik olalım.
Çünkü…
Başka Türkiye yok…