Ömür dediğin bir tutam ottur…
Kimine olur esved,
Kimine verir kasvet.
Kimi papatya çiçegiyle gün sayar,
Kiminin aklı uçar,
Gül yaprağına kayar.
Kimimiz bir tutam ile yaşar ses etmez,
Kimi var doymaz.
Ona â’laf bile yetmez.
Ot deyip geçme sakın,
Yer doyar, besleniriz,
Kâm alırız dünyadan,
Âleme sesleniriz.
Ota da huy şekil katan,
Kara toprak.
İnsanın doğduğu, doyduğu,
Menzili de kara toprak…
Geçme toprak diyerek tanı,
Rengi hâki olanı.
Sürh, ahmer, kızıl olanı.
Bir de var ki,
Yaşarken girdiğin
Zâllam olanı…
Demirden zırh gibi
Sana yapar işkence,
Çıkıp da kurtulamazsın,
Son durak ve zulmet bence…
Yaşarken ot ye,
Ot gibi yaşama.
Bir şeyler kat,
Adın kalsın idame.
@aloğlu1453
Sıtkı Aloğlu
[email protected]